Hiççilik

Hiççilik, Nihilizm veya Yokçuluk 19. yüzyıl ortalarında Rusya'da,
özellikle genç entelektüel kesim arasında taraftar bularak yükselen ve
bu vesileyle kendine büyük felsefi akımlar arasında yer edinen bir
felsefî yaklaşımdır. Latince'de 'hiç' anlamına gelen nihil
sözcüğünden türetilen Nihilizm, günümüzde birçok spesifik alt dala
ayrılmakla beraber, en popüler tanımıyla; her şeyin anlamdan ve değerden
yoksun olduğunu savunan felsefi görüştür. Nihilistler genel olarak
tanrının varlığını, iradenin özgürlüğünü, bilginin imkânını, ahlâkı ve
tarihin mutlu sonunu reddederler.
Nihilist kelimesi ilk kez Rus Edebiyatı'nda Nedejin'in bir
makalesinde Puşkin için kullanılmıştır.^{[kaynak belirtilmeli]} 19.
yüzyılda Nihilizm daha sonradan, en belirgin haliyle Turgenyev'in Türkçe'ye Babalar ve Oğullar adıyla çevrilen
romanının kahramânı Bazarov'un kişiliğinde ifâde bulmuştur. Zamanla
1860'ların ve 1870'lerin nihilistleri, geleneklere ve toplumsal düzene
başkaldıran, düzensiz, dağınık, bakımsız, inatçı kişiler olarak
görülmeye başlandı.
Nihilizm'e en çok yakıştırılan düşünürlerden olan Nietzsche'ye göre Nihilizm, yüksek ideallerin
değerlerini yitirmelerinden kaynaklanan olumsuz düşünce tutumudur.
Nietzsche, nihilizmin soy kütüğünü oluştururken, bunun aşılabileceğine
de değinmiştir: Korkular, karşı çıkışlar, başkaldırmalar, Varlık'ı
(Tanrı) anlaşılır bir gerçeklik ve değer yapan varlık idealizminin çöküş
belirtileridir. Nietzsche için 'Tanrı öldü' ve bu varlık artık "kendisine
yakıştırılan bütün değerleri hiçe indiren bir yokluk" olmuştur.
Yani Nietzsche "Tanrı öldü" derken Avrupa'da ve dünyada tanrı kavramının
yozlaştırıldığını, yok edildiğini söylemiştir.